Aleksandrovac se nekada zvao Kožetin. Isto ime Kožetin danas nosi samo staro selo koje se nalazi nešto iznad varošice.
Specifican reljef, odgovarajuca nadmorska visina, povoljna klima i plodno zemljiište stvorili su od ovog mesta najstarije i najpoznatije vinogorje Srbije. A francuski konzul Deko ga je 1904. Nazivao i srpskom Šampanjom.
Najpoznatija i nadaleko cuvena znamenitost ovog kraja jeste proizvodnja vina. Župska berba, tradicionalna manifestacija, održava se svake godine. Posvećena je početku berbe grožđa, po čemu su Aleksandrovac i Aleksandrovačka Župa nadaleko poznati. Ova manifestacija, osim što promoviše kraj, ima i privredni karakter, jer se na njoj sklapaju mnogi poslovi.
Deo pešacke zone u samom centru grada pretvara se u Vinsku ulicu. Iz fontane u centru grada, u kojoj se nalazi skulptura grožda, kao simbola radanja i trajanja Župe, u vreme manifestacije uzlete mlazevi rujnog vina koje se posetiocima deli besplatno. U Aleksandrovcu postoji muzej posvecen vinu u kome se cuvaju Župske boginje, figurine iz neolita u prirodnoj velicini.
Takode, varoš je bogata starim Pravoslavnim manastirima od kojih su najstariji ostaci manastira Drenca iz 14. veka sagraden, to jest stari su više od 500 godina.
Nešto kasnije, u 15. veku, biva izgraden i manastir Rudenica, ali je i on, na žalost, u ostacima. Rudenica je sagradena 1410. godine i karakteristicna je po tome što je oslikana freskama ktitora (crkvenih dobrotvora) despota Stefana, njegovog brata Vuka žene mu Vukosave. Freske je naslikao cuveni srednjevekovni freskoslikar Teodor cije ime stoji na zidu u oltarskom delu crkve. Manastir je delimicno obnovljen 1938. godine.
Od ostalih znamenitosti valja pomenuti Muzej vinarstva i vinogradarstva kao i Zavicajni muzej Župe u kom se, pored ostalih, nalaze i eksponati iz doba vincanske kulture stari oko 6000 godina kao i biblioteka sa oko 1400 knjiga.
Na samo osam kilometara od Alekandrovca, podno reke Rasine, nalaze se otaci sredenjevekovnog grada Koznika iz 15. veka. Danas se u Kozniku svake godine, na dan svetog Pantelejmona 09.08., održavaju narodni sabor i likovno-pesnička kolonija. Koznik je podignut na uzvišenju koje sa tri strane čine oštre stene koje onemogućavaju prilaz, dok mu je četvrta (zapadna) strana blaža i njom se prilazi utvrđenju. Nepravilnog je oblika koji prati konfiguraciju terena, sa najvećom dužinom od 58 metara i širinom od 44 metara. Njegovi bedemi su ojačani sa 8 četvorostranih kvadratnih kula, razmeštenih na približno istom rastojanju. Tri kule na istočnom bedemu su nešto manje od tri koje se nalaze na južnom i zapadnom bedemu, dok su severna (Donžon kula) i severozapadna kula (spoljna širina 10, a unutrašnja 8 metara), znatno veće i najverovatnije su imale i stambenu ulogu. Na najvišoj tački grada, oko 921 m nmv, na sredini severnog bedema smeštena je Donžon kula. U pitanju je četvorostrana kula sa osnovom pravilnog kvadrata stranice 9 m i debljinom zida od oko 2 m, u koju se ulazilo sa južne strane. Jedna od kapija se nalazila na severnom bedemu, u blizini severoistočne kule, druga se verovatno nalazila na južnom bedemu, uz jugoistočnu kulu, dok je još jedan ulaz postojao u severozapadnoj kuli. U južnom, užem i nižem, delu Koznika nalazi se cisterna za atmosfersku vodu sa 4 filter bunara, dok se severnom delu uočavaju ostaci dve građevine, smeštene uz zapadni odnosno istočni bedem. Tokom arheoloških istraživanja, pronađeni su ostaci urasne kamene plastike karakteristične za Moravski stil, što upućuje na zaključak da je u sklopu tvrđave postojala tzv. pridvorna crkva, poput Lazarice u Kruševcu. Ostaci maltera crvenkaste boje na grudobranu jedne od kula, pronađenih tokom arheoloških istraživanja govore u prilog datiranju podizanja utvrđenja u doba kneza Lazara i Moravskog stila. Ispod samog Koznika, sa njegove južne strane, postojalo je podgrađe, čiji se ostaci i danas naziru.
